Afb. 1. De Nederlandse en Zweedse minsters van Defensie poseren in de ridderzaal van het Ridderhuis: jonkvrouwe Kajsa Ollongren en Peter Hultqvist. Foto met hartelijke dank aan het Riddarhuset en Louise Ribbing, communicatie manager Riddarhuset/ www.riddarhuset.se
In het kielzog van het staatsbezoek aan Zweden van Z.M. de Koning en H.M. Koningin Máxima is ook de minister van Defensie jonkvrouwe Kajsa Ollongren meegereisd. Gisteren werd zij door de Zweedse minister van Defensie, Peter Hultqvist, ontvangen op een heel bijzondere locatie, die nauw met haar familiegeschiedenis verbonden is: het Riddarhuset – het Ridderhuis van de Zweedse adel.
Kajsa Ollongren stamt uit een oud Fins adellijk geslacht, dat al in de 15e eeuw genoemd wordt als grondeigenaar. In 1625 werd voorvader Johan Månsson Ållongren geïntroduceerd in het Ridderhuis van Zweden met nr. 115 en hiermee behoort de familie tot de oudste Zweedse adel. Ter vergelijking: de laatste familie die in het Ridderhuis geïntroduceerd werd, was in 1974 met het nr. 2349.
In het Ridderhuis werd onder meer de ridderzaal bekeken. Hier hangen 2331 koperen wapenplaten, die opgehangen zijn op rang, nummervolgorde en jaar van introductie. In deze zaal vergadert de vergadering van Zweedse edelen één keer in de drie jaar. Ook het familiewapen Ollongren hangt hier. In het Ridderhuis was er vervolgens gelegenheid voor bilaterale gesprekken over onder meer de invasie van Rusland in Oekraïne en de veiligheidssituatie in Europa.
Foto’s met hartelijke dank aan het Riddarhuset en Louise Ribbing, communicatie manager Riddarhuset/ www.riddarhuset.de
Afb. 2. Peter Drakenberg, secretaris van het Ridderhuis geeft uitleg over de ridderzaal aan jonkvrouwe Kajsa Ollongren. Erik Drakenberg stamt uit het Zweedse adellijke geslacht Drakenberg dat met nr. 313 in 1644 in het Ridderhuis geïntroduceerd werd. In Nederland zou hij het predikaat jonkheer hebben. Foto met hartelijke dank aan het Riddarhuset en Louise Ribbing, communicatie manager Riddarhuset/ www.riddarhuset.seAfb. 3. Het Ridderhuis in Stockholm. Gebouwd in de jaren 1641-1647 door de architect Justus Vingbooms. Foto door Ankara – Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=12108167
Afb. 1. Lodewijk XIV trekt bij het Tolhuis bij Lobith de Rijn over, 12 juni 1672 (Adam Frans van der Meulen).
Op zaterdag 15 oktober organiseert Kasteel Amerongen het symposium ‘Rampjaar 1672: Diplomatie in Oorlogstijd’. Tijdens het symposium staat de vraag ‘in hoeverre kunnen we leren van het verleden?’ centraal. In de Andrieskerk in Amerongen spreken twee vooraanstaande historici over (publieks)diplomatie ten tijde van het Rampjaar. ‘s Middags laten zes ambassadeurs hun licht schijnen op diplomatie in oorlogstijd. Hoe belangrijk was diplomatie in 1672 en hoe belangrijk is het nu?|
Europese ambassadeurs over diplomatie Godard Adriaan van Reede, heer van Amerongen, reisde als diplomaat langs diverse Europese hoven om steun te vragen voor Nederland. Dankzij zijn bewaarde brieven hebben we inzicht gekregen in het werk van een diplomaat in de 17e eeuw. Zes ambassadeurs zullen tijdens het symposium ingaan op de werking van diplomatie in 2022 en de rol van de diplomaat. Mr. Ed Kronenburg, voormalig secretaris-generaal (SG) van het ministerie van Buitenlandse Zaken (2008-2012), begeleidt het middagprogramma. De volgende ambassadeurs zijn aanwezig:
Ambassadeur België 🇧🇪, mevr. A. van Calster
Ambassadeur Bosnië 🇧🇦, dhr. A. Šahović|
Ambassadeur Duitsland, dhr. dr. C.J. Nunn
Ambassadeur Frankrijk, H.E. dhr. F. Alabrune
Ambassadeur Oekraïne 🇺🇦, dhr. M. Kononenko
Ambassadeur Verenigd Koninkrijk , mevr. J. Roper, vertegenwoordigd door militair attaché Colonel P. Strudwick
Publieksdiplomatie ten tijde van Lodewijk XIV Het ochtendprogramma is gevuld met lezingen van dr. Philip Mansel (vooraanstaand historicus en biograaf van het boek Lodewijk XIV – Koning van de wereld) over Lodewijk XIV en Diplomatie: van Den Haag tot Constantinopel en dr. Nina Lamal (historica en postdoctoraal onderzoeker bij NL-Lab) over Publieksdiplomatie in de 17e eeuw.
Tentoonstelling op kasteel Amerongen – ‘Goet en Bloet: Strijdvaardige familie verliest kasteel in Rampjaar 1672’ Om het Rampjaar te herdenken is de expositie ‘Goet en Bloet’ te zien in Kasteel Amerongen. Deze tentoonstelling vertelt het verhaal vanuit het oogpunt van de familie Van Reede: een invloedrijke adellijke familie die een cruciale rol heeft gespeeld in deze roerige tijden. Kijk voor meer informatie over deze tentoonstelling (aanrader!) op https://www.kasteelamerongen.nl/agenda/tentoonstelling-goet-en-bloet
Afb. 2. Degen van Frederik Willem Keurvorst van Brandenburg op de tentoonstelling ‘Goet en Bloet’ op kasteel Amerongen. De degen stamt uit het bezit van de Hohenzollerns, die als Keizers over Duitsland regeerden.Afb. 3. Een paar gedeeltelijk vergulde zilveren kannen op de tentoonstelling ‘Goet en Bloet’ op kasteel Amerongen. Volgens de overlevering zijn deze met herdenkingsmunten en penningen ingelegde kannen door Keurvorst Frederik Willem van Brandenburg bij zijn bezoek aan kasteel Amerongen in 1680 aan de kasteelheer geschonken. Deze zijn nu eenmalig op deze tentoonstelling te zien en zijn uit particulier familiebezit afkomstig.Afb. 4. Kasteel Amerongen in de ochtendzon.
Afb. Het echtpaar Van Andringa de Kempenaer-D’Arnaud met hun zoon en dochter. Foto met hartelijke dank aan het Venduehuis in Den Haag.
Op dinsdag 11 oktober vond bij het Venduehuis in Den Haag de Classical Paintings and Drawings online veiling plaats. Lot 10104 betrof vier anonieme portretjes van een echtpaar met hun dochter en zoon. De portretjes werden toegeschreven aan Friedrich Ludwig Hauck (1718-1801). Uit eigen onderzoek door de stichting Adel in Nederland bleek dat het hier ging om Regnerus Livius van Andringa de Kempenaer (1752-1813) en diens eerste echtgenote Judith Elisabeth d’Arnaud (1756-1780). Uit zijn tweede huwelijk stammen de huidige jonkheren Van Andringa de Kempenaer.
De portretten werden getaxeerd op 500-700 euro, maar werden geveild voor 7500 euro.
In één van de komende magazines van de stichting Adel in Nederland zal het verhaal bij deze portretjes komen te staan. Voor 17,50 euro kunt u donateur worden en ontvangt u vier keer per jaar dit digitale magazine in uw mailbox. Mail voor meer informatie naar info@adelinnederland.nl.
Afb.1. De uitreiking van de Bronzen Troffel. Foto met hartelijke dank aan Kees Beelaerts van Blokland.
De gemeente Stichtse Vecht reikt ieder jaar een Bronzen Troffel uit. Dit is een prijs die bestemd is voor de eigenaar/initiatiefnemer/aannemer van het mooist of best gerestaureerde monument in de gemeente Stichtse Vecht. De vakjury voor deze prijs bestaat uit: voorzitter jonkheer Kees Beelaerts van Blokland (erfgoedhovenier), Roos van Enter (architect), Ben van Bommel (bouwkundige) en Ruud Molenkamp (makelaar).
Onlangs won de begraafplaats Oud-Zuilen, waar het historische kerkhof met een natuurbegraafplaats is uitgebreid, de Bronzen Troffel 2022. De jury vond het bijzonder dat het onderhoud geheel door vrijwilligers gedaan wordt en dat dit met respect voor de oude graven gebeurt. Zo worden bijzondere grafzerken of zerken van bijzondere personen niet vernietigd, maar na ruiming van een graf langs de zijkant van de begraafplaats geplaatst. De nieuwe uitbreiding met een natuurbegraafplaats, waar plek is voor vergankelijke urnen, zorgt voor continuïteit in het gebruik van deze bijzondere begraafplaats.
Afb. 2. De monumentale toegangspoort van de begraafplaats met links op de achtergrond het ommuurde graf met poort van het echtpaar Van Tuyll van Serooskerken-Van Weede. Foto met hartelijke dank aan Kees Beelaerts van Blokland.
Deze begraafplaats behoort tot de oudste begraafplaatsen in Nederland. In een tijd dat begraven in kerken normaal was, kwam er in de 18e eeuw ook kritiek hierop door steeds meer mensen i.v.m. de hygiëne. Willem René baron van Tuyll van Serooskerken, heer van Zuylen, Westbroek en Swesereng (1743-1839), was één van hen. Hij en zijn echtgenote Johanna Catharina Fagel (1747-1833) woonden op het nabij gelegen Slot Zuylen en deden aan de Gedeputeerde Staten van Utrecht een verzoek om een ‘buitenbegraafplaats’ te mogen inrichten. In 1782 werd deze nieuwe begraafplaats in gebruik genomen. Scheveningen (1777) en Zwolle (1779) waren met hun buitenbegraafplaatsen eerder, maar deze begraafplaatsen zijn tegenwoordig minder actief in gebruik. Dat maakt Oud-Zuilen de plaats met de oudste actieve begraafplaats buiten de bebouwde kom in Nederland.
De familie Van Tuyll van Serooskerken heeft nog steeds een eigen gedeelte op deze begraafplaats en ook is hier fraai en groots graf te zien voor mr. Guillaume René baron van Tuyll van Serooskerken, heer van Zuylen, Westbroek, Swesereng en Serooskerke (1813-1878) en echtgenote jonkvrouwe Françoise Margaretha van Weede (1823-1899).
Afb. 3. De urnentuin: een zee van bloemen waar ecologisch afbreekbare urnen bijgezet kunnen worden. Foto met hartelijke dank aan Kees Beelaerts van Blokland.
Afb. Mattemburgh – een bij de meeste mensen onbekend huis in Brabant.
Marie-Louise Cuypers trad in 1939 in het huwelijk met Jacques Pelletier, graaf de Chambure. Na de Tweede Wereldoorlog woonde het echtpaar, dat kinderloos bleef, permanent op Mattemburgh. Marie-Louise overleed in 1967. Na haar dood werd het landgoed in 1970, met uitzondering van het huis, bijgebouwen en de tuinen, conform haar wens verkocht aan Brabants Landschap.
Het huis, de bijgebouwen en de tuinen werden in 1982 na de dood van de graaf de Chambure als ‘Schenking gravin de Chambure’ overgedragen aan Brabants Landschap. Daarmee kwam er een einde aan het tijdperk van Jacques Pelletier en Marie-Louise Cuypers – de graaf en gravin de Chambure – op Mattemburgh. Het slot van bijna honderdvijftig jaar geschiedenis met hoogte- en dieptepunten.
Landgoed Mattemburgh was in hun tijd nooit toegankelijk voor het publiek. Een plaatselijke fotograaf mocht tegen betaling af en toe in de tuin een bruidsreportage maken. Natuurlijk kwamen er wekelijks leveranciers om bestellingen af te leveren: de groenteboer, de bakker en de slager. En er waren de pachters en de mensen die een karwei kwamen doen. De aannemer, de timmerman of de glazenwasser. De poort bleef voor ieder ander gesloten. De nieuwe eigenaar Brabants Landschap zette in juni 1985 de poort open voor het publiek. Duizenden mensen kwamen er op af. Dit boek biedt een inkijk in het persoonlijke leven van de mensen die er woonden en werkten en brengt het landgoed tot leven.
Afb. 1. Jonkvrouwe Maria Carolina Serraris (1834-1898), met rechtsboven het familiewapen Serraris. Foto met hartelijke dank aan het Venduehuis in Den Haag.
Op dinsdag 11 oktober loopt bij het Venduehuis in Den Haag de Classical Paintings and Drawings online veiling af, met o.a. dit portret van jonkvrouwe Serraris. Lees het verhaal hierbij hieronder en kijk voor de online catalogus om te zien wat er verder geveild wordt op https://wavemaker.venduehuis.com/auction?auction=496&categories=24&display=grid
Lot 168 betreft een olieverf op paneel door Lionel Royer uit 1890. Afgebeeld is jonkvrouwe Maria Carolina Serraris. Zij werd geboren in 1834 in Breda. Zij stamde uit een van oorsprong Vlaamse familie en haar vader, jonkheer Jan Theodore Serraris (1787-1855) vestigde zich in Nederland, toen hij in Nederlandse dienst trad. Voordien was hij in de jaren 1806-1814 1e luitenant bij de Keizerlijke Garde in Franse dienst. Zijn carrière in Nederland sloot hij af als generaal-majoor tit. en commandant van de Nationale Militie in het Hertogdom Limburg. In 1842 werd haar vader vanwege zijn verdiensten verheven in de Nederlandse adel met het predikaat jonkheer.
Haar moeder, Cornelia Henrica Hoppenbrouwers (1798-1844), was de dochter van een koopman en lid van de Stedelijk Raad van Breda in de jaren 1816-1820. Haar vader, Henricus Hoppenbrouwers, was lid van de Vergadering van Notabelen in 1814, die moest beslissen over de ontwerp-grondwet.
Toen Maria Carolina Serraris tien jaar oud was, overleed haar moeder. Haar vader bleef achter met vijf kinderen, waarvan de oudste op dat moment veertien jaar was en de jongste nog geen twee jaar. Om de herinnering aan haar geliefde moeder voor het nageslacht te bewaren werd zij op haar doodsbed gefotografeerd. In 1857 huwde Maria Carolina, drieëntwintig jaar oud, François Ernest Marie Antoine Servais (1837-1892), die notaris in Luik was. De laatste jaren van hun leven woonde het echtpaar in Parijs. Hier werd ook haar portret in 1890 geschilderd, waarop zij op zesenvijftigjarige leeftijd is afgebeeld met Parijse chic met een diamanten halve maan in het haar. Haar echtgenoot overleed twee jaar later in 1892. Zelf overleed zij in 1898 op vierenzestigjarige leeftijd.
Het portret meet 42×32,5 cm, is gesigneerd en gedateerd ‘Lionel Royer 1890’ en wordt getaxeerd op 300-400 euro. Veilingopbrengst: 300 euro.
Afb. 1. De titelpagina. Foto met hartelijke dank aan Veilinghuis Korendijk.
Op maandag 10 oktober loopt er een timed-online veiling af van kunst, antiek, zilver, schilderijen, enz. in allerlei prijsklassen bij Veilinghuis Korendijk, dat een dependance is van het Zeeuws Veilinghuis in Middelburg. Eén van de kavels betreft de ‘Nieuwe Cronyk Van Zeeland’. Lees het verhaal hierbij hieronder en kijk voor de online catalogus om te zien wat er verder geveild wordt op https://korendijk.cloudcatalogus.nl/Home/Catalog
Jacobus Eyndius schreef de ‘Chronici Zelandiae’ en Johan Reygersberg ‘Dye Chronijck van Zeelandt’. Mattheus Smallegange (1624-1710) gaf als vervolg hierop de ‘Nieuwe Cronyk van Zeeland’ uit, waarin hij ook samenvattingen gaf van voornoemde auteurs: ‘Nieuwe Cronyk Van Zeeland, Eerste Deel Vervattende De voor desen uitgegeven Cronyken van de Heeren, Jacobus Eyndius, en Johan Reygersberg, veel vermeerdert ontrent deses Landschaps Oudheden en Herkomsten, Wateren en Stroomen, Eilanden, Steden..’ Deze uitgave is compleet met alle prenten, waaronder een ‘Oostersteyn met een pissende koe’ en ‘Byvoegselen tot de Cronyk van Zeeland’. Wat deze uitgave extra interessant maakt (ook al kunnen hier kritische kanttekeningen bij geplaatst worden), is de ‘Beschryving van den Zeelandschen adel’ met zes wapenkaarten uitgegeven te Middelburg door Joannes Meertens en Abraham van Someren, 1696 en 1704.
Het betreft kavel 1147 en het wordt getaxeerd op 900-1000 euro. Veilingopbrengst: 860 euro.
Afb. 2. Een geliefde prent: ‘Oostersteyn met een pissende koe’. In het verleden werden prenten vaak uit boeken gesneden, omdat ze per stuk meer opbrachten. Foto met hartelijke dank aan Veilinghuis Korendijk.
Afb. 1. Het portret van Ernst Wilhelm Graaf zu Bentheim und Steinfurt is gesigneerd door Carl Maratti en geannoteerd 1655. De stadswapens en het portret zijn door Maratti en de rest is door leerlingen. Het heeft een oudere bedoeking en er heeft een kleine restauratie van kogelgaten midden bovenin plaatsgevonden. Het betreft olieverf op linnen. Afmeting: 88×75 cm. Bieden vanaf 5000 euro. Veilingopbrengst: 6500 euro. Foto met hartelijke dank aan het Twents Veilinghuis
Van donderdag 6 t/m zaterdag 8 oktober vindt er bij het Twents Veilinghuis in Enschede een grote veiling plaats met antiek, zilver, sieraden, militaria, enz., met onder meer een bijzonder portret van Ernst Wilhelm Graaf zu Bentheim und Steinfurt (1623-1693) en wapenporselein. Lees het verhaal hierbij hieronder of kijk in de online catalogus wat verder te koop is op https://www.twentsveilinghuis.nl/nl/objekte/au-60/oktoberveiling_2022?Lstatus=0
Kavel 1018 betreft een olieverfportret door Carl Maratti (1625-1713) uit 1655. Afgebeeld is een Graaf zu Bentheim und Steinfurt. Linksboven is het samengestelde familiewapen van deze graaf te zien en zijn beeltenis is omringd door de wapens van de verschillende steden in zijn graafschap, waarover hij heerste. Rechtsboven houdt een putto daarom een vorstenkroon vast als teken van de soevereiniteit over zijn graafschap. Deze stadswapens zijn voor een deel ook terug te zien in zijn samengestelde familiewapen linksboven. Duidelijk herkenbaar is het stamwapen Bentheim (in rood twintig gouden schijfjes, waarvan in de tweede rij de buitensten voor de helft in de schildrand verdwijnen) en Steinfurt (in goud een rode zwaan). Gezien het jaartal lijkt het hier vrijwel zeker Ernst Wilhelm Graaf zu Bentheim und Steinfurt (1623-1693) te zijn en met hem is een bijzonder verhaal verbonden.
Ernst Wilhelm Graaf zu Bentheim und Steinfurt werd geboren in 1623 als zoon van Arnold Jobst Graaf zu Bentheim und Steinfurt en Anna Amalia Gravin von Isenburg-Büdingen. Beide ouders stamden uit regerende families in het Duitse Rijk. In 1643 werd hij regerend Graaf, maar dit was voor hem geen aanleiding om in het huwelijk te treden. Daarom benoemde hij een jongere broer tot erfgenaam en opvolger. In 1661 werd Ernst Wilhelm echter verliefd op een hofdame van zijn moeder op kasteel Bentheim en huwde in het geheim met haar: de Nederlandse Geertruida van Zelst (1633-1679), die niet van adel was. Dit laatste was een probleem, want het huwelijk was niet op stand en de familie van Ernst Wilhelm had grote bezwaren hiertegen. Ernst Wilhelm bevestigde daarop nogmaals zijn jongere broer als opvolger.
Ernst Wilhelm en Geertruida kregen zes kinderen en om de toekomst van haar kinderen veilig te stellen, schreef Geertruida een brief aan Bernhard van Galen, bisschop van Münster, en verzocht hem om de voogdij over haar kinderen op zich te nemen. De bisschop nam dit verzoek aan en zorgde bovendien voor een verheffing in de adel van Geertruida van Zelst. Alle problemen leken nu opgelost, maar de bisschop wilde meer: hij wilde dat de familie rooms-katholiek werd, zodat Bentheim ook een rooms-katholiek Graafschap zou worden.
Ernst Wilhelm bekeerde zich onder dwang en Geertruida stuurde daarop hun kinderen naar de Republiek, zodat zij protestant konden blijven. Zijzelf werd korte tijd door de bisschop gevangen genomen, maar zij wist te ontsnappen en vluchtte naar Den Haag. Hier werd Koning-Stadhouder Willem III de vertegenwoordiger van de belangen van haar oudste zoon. Met pauselijke ondersteuning werd het huwelijk ontbonden en Ernst Wilhelm hertrouwde Anna Isabella Gravin van Limburg Stirum (1654-1723). Uit dit huwelijk werd één dochter geboren.
Na het overlijden van Ernst Wilhelm kwam de familie tot een vergelijk: de nakomelingen van de jongere broer van Ernst Wilhelm volgden op in het Graafschap Bentheim en de oudste zoon van Ernst Wilhelm en Geertruida van Zelst volgde op in het kleinere Graafschap Steinfurt. Een eeuw later stierf de regerende tak in Bentheim uit en werden Bentheim en Steinfurt herenigd. In 1819 kreeg een nakomeling van Ernst Wilhelm en Geertruida van Zelst de titel Fürst en de familie regeerde tot in 1918 over het Vorstendom Bentheim und Steinfurt. Burg Bentheim is tot op de dag van vandaag familiebezit.
Afb. 2. Kavel 7004: een 18e-eeuws Chinees servies met een onbekend wapen (reacties zijn welkom!). De startprijs is 800 euro. Veilingopbrengst: 7000 euro. Foto met hartelijke dank aan het Twents Veilinghuis.
Afb. Een verstilde plek in het kasteelpark van Amerongen met het paardengraf van Uranus.
Toen Keizer Wilhelm II in 1918 naar Nederland vluchtte, vond hij een gastvrij onderdak op kasteel Amerongen bij Godard graaf van Aldenburg Bentinck. Zijn echtgenote Keizerin Auguste Victoria voegde zich later bij hem. De vleugel-adjudant van de Keizer, Sigurd von Ilsemann (1884-1952), huwde de dochter des huizes, Elizabeth gravin van Aldenburg Bentinck (1892-1971) en zij kreeg van de Keizerin als blijk van erkentenis voor de genoten gastvrijheid op kasteel Amerongen in 1919 haar lievelingspaard Uranus cadeau.
Elizabeth was een groot dierenvriend en toen Uranus op 12 augustus 1935 overleed, kreeg hij een speciale laatste plek en werd hij begraven in het kasteelpark onder een gedenksteen:
URANUS
GEB. 1915 GEST. 12 AUG. 1935
LIEVELINGS PAARD VAN H.M. DE KEIZERIN
GESCHONKEN AAN MEVR. VON ILSEMANN
1919
Wie nu in het kasteelpark van Amerongen rondwandelt, vindt daar nog steeds het graf van Uranus in het midden van een buxuscirkel met een in obeliskvorm gesnoeide taxus achter zijn grafsteen.
Afb. Lydia Cornelia Boogaert van Alblasserdam née van Riel (1744-1814), portret door N.L. Brugman uit 1785. Foto met hartelijke dank aan Veilinghuis Van Spengen in Hilversum/https://www.vanspengen.nl.
Van 3 t/m 6 oktober loopt er een timed online veiling af bij Veilinghuis Van Spengen in Hilversum met kunst, antiek, zilver, porselein, juwelen, enz. Tot de aangeboden kavels behoren o.a. een portret van Lydia Cornelia Boogaert van Alblasserdam née van Riel. Lees het verhaal hierbij hieronder en kijk voor de online catalogus voor wat verder geveild wordt op https://vanspengen.cloudcatalogus.nl/Home/Catalog#
Kavel 1013 betreft het portret van Lydia Cornelia Boogaert van Alblasserdam née van Riel (1744-1814), die een voormoeder is van de huidige graaf en baronnen Van Hogendorp. Lydia Cornelia van Riel werd geboren in 1744 in Rotterdam als dochter van Olivier van Riel en Johanna van Rijckevorsel. Haar vader was koopman, schepen en ouderling van de Waalse gemeente in Rotterdam en via haar moeder stamde zij uit het Rotterdamse regentengeslacht Van Rijckevorsel. In 1762 huwde zij mr. Nicolaas Martinus Boogaert van Alblasserdam (1737-1828). Hij was commissaris van het Zeegerecht Rotterdam en stamde uit een Delfts regentengeslacht, waaruit in de jaren 1905 en 1906 vier telgen werden verheven in de Nederlandse adel en nakomelingen leven als jonkheren Van Adrichem Boogaert en Bogaert voort.
Zijn voorvader mr. Andries Nicolaaszn Boogaert (1628-1699) maakte fortuin in Ned.-Indië en kocht de heerlijkheid Alblasserdam. Het echtpaar kreeg vijf dochters en deze huwden telgen uit de patriciaatsfamilies Umbgrove, Van Riemsdijk en Visscher en uit de adellijke families Van Reede van Oudtshoorn en Van Hogendorp. Hun nakomelingen uit deze tak van de baronnen Van Reede van Oudtshoorn zijn uitgestorven, maar hun nakomelingen uit de familie Van Hogendorp leven voort.
In 1814 kwam Lydia Cornelia Boogaert van Alblasserdam née van Riel te overlijden en haar echtgenoot liet in de ’s Gravenhaagsche Courant de volgende annonce plaatsen: ‘Het behaagde God, deze middag ten drie uren, door een onverwacht en schielyk toenemend verval van krachten, uit myne liefde armen weg te nemen, myne dierbare Echtgenote, Vrouwe LYDIA CORNELIA VAN RIEL, in den ouderdom van ruim zeventig jaren, na eene gezegende Echtverbintenis van byna twee-en-vyftig jaren.— Ik houde my verzekert, dat een ieder welke de overledene heeft mogen kennen, een gevoelig deel zal nemen in de smerte die ik en de vyf overgeblevene onzer Kinderen door dat treffend verlies ondervinden, zonder dat het noodig zal zyn zulks door Condoleantie-brieven te betuigen.’
Lydia Cornelia Boogaert van Alblasserdam née van Riel staat op dit portret met bladmuziek afgebeeld. Het portret is gesigneerd rechtsmidden ‘N.L. Brugman’ en gedateerd 1785. Het betreft een olieverfportret op ovaal paneel en heeft als afmeingen 37 x 30,5 cm. Het wordt getaxeerd op 800-1200 euro. Veilingopbrengst: 1505 euro.
