Jochem de Jong en jonkvrouwe Baudine Mariette Mirjam Gevers Deynoot, Amsterdam 13 mei 2023.

Over een maand is het zover en vanaf 23 juni t/m 24 september is de overzichtstentoonstelling Marie-Jeanne barones van Hövell tot Westerflier – Schilderen met een lens te zien in Museum JAN in Amstelveen. Deze tentoonstelling geeft een beeld van het rijke en diverse fotografische oeuvre dat Marie-Jeanne van Hövell tot Westerflier (1953) in 25 jaar heeft opgebouwd. Vanzelfsprekend doet AiN verslag van zowel de opening als de tentoonstelling zelf, waar wij nu al naar uitkijken! Noteert u de data alvast in uw agenda? 

Van Hövell tot Westerflier is kampioen van de fotografische verstilling en natuurlijk licht. Haar portretten en stillevens doen denken aan bekende Nederlandse schilders als Johannes Vermeer en Clara Peeters, terwijl haar stadsgezichten herinneringen oproepen aan de fotografie van George Hendrik Breitner en Jacob Olie. Het ‘schilderen met een lens’ is een techniek die zij als geen ander beheerst. Zij creëert unieke fotografische beelden die het heden naar het verleden transformeren. Haar oeuvre, dat een bijzondere positie inneemt binnen de contemporaine Nederlandse fotografie wordt ter gelegenheid van haar 70ste verjaardag voor het eerst in de breedte getoond.

Marie-Jeanne van Hövell tot Westerflier
Als Van Hövell tot Westerflier in 1998 een analoge Hasselbladcamera leent, is de pas beginnende fotograaf direct verkocht. Het formaat, de scherpte en het vakmanschap waar de camera om vraagt, inspireren haar inmiddels al 25 jaar tot het vastleggen van herkenbare taferelen en personen. Van Hövell gebruikt alleen natuurlijk licht en is dus steeds op zoek naar het juiste moment om haar onderwerp te vereeuwigen.

Als een schilder niet tevreden is over een detail, kan hij dat met zijn penseel bijwerken of corrigeren. De lens is echter onverbiddelijk: die laat geen correcties toe, althans niet in het geval van Van Hövell voor wie fotoshoppen uit den boze is. Ze registreert een werkelijkheid die alleen zij kent en zichtbaar weet te maken.

Verstilling en ingetogenheid
In de tentoonstelling in Museum JAN worden acht verschillende fotoseries getoond waarbij verstilling en ingetogenheid de rode draad vormen, zoals De stille stad en Contemplation Still Life. De ingrediënten voor deze laatstgenoemde serie zijn voorwerpen uit haar eigen interieur – bloemen, vruchten en soms een dood insect – met als resultaat een fotoserie die bewondering voor de Hollandse zeventiende-eeuwse schilderkunst verraadt. Ook voor De stille stad arrangeerde zij min of meer zelf de architectonische ingrediënten van de gebouwen door de manier waarop ze haar standpunt kiest en gebruikmaakt van de
lichtomstandigheden. Haar reeks At The Window roept door de lichtval associaties op met het werk van de zeventiende-eeuwse schilder Johannes Vermeer. In haar portretfotografie en de serie The White Blouse weet zij elke keer weer de ziel van de geportretteerde te raken.

Over Museum JAN
Museum JAN is een museum in Amstelveen voor hedendaagse kunst en design. De eigen collectie bestaat uit unieke glasobjecten, bijeengebracht door de oprichter Jan van der Togt. Hij verzamelde topkunst van Nederlandse grootheden als Andries Copier als ook van de avantgardistische Tsjechische glaskunstenaars Vaclav Cigler en Stanislav Libensky. Naast deze karaktervolle collectie biedt Museum JAN een breed en aansprekend tentoonstellingsprogramma.

Op woensdag 24 mei is de zaalveiling en op donderdag 25 loopt bij het Venduehuis in Den Haag de online Old Masters, Nineteenth Century and Early Modern Art  veiling af, met o.a. het portret van de Hertogin van Ancaster. Lees het verhaal hierbij hieronder en kijk voor de online catalogus om te zien wat er verder geveild wordt op Venduehuis der Notarissen | Veilinghuis Den Haag en op Venduehuis der Notarissen | Veilinghuis Den Haag

Lot 119 betreft een portret dat toegeschreven wordt aan Gottfried Kneller en dat Albinia Duchess of Ancaster betreft. Zij werd geboren als Albinia Farrington en was een dochter van Thomas Farrington en Theodosia Betenson. Haar vader was generaal-majoor en haar moeder was de kleindochter van Sir Rrichard Betenson, 1st Baronet, die in de jaren 1645-1646 Sheriff of Surrey was en in de jaren 1678-1679 Sheriff of Kent. Aangezien de broer van Theodosia, de 2nd Baronet, ongehuwd overleed, werd zij een belangrijke erfdochter.

In 1705 trad zij in het huwelijk met Robert Bertie, 3rd Earl of Lindsey, die onder meer in de jaren 1701-1723 erfelijk Lord Great Chamberlain was. Daarnaast was hij in de jaren 1674-1685 Gentleman of the Bedchamber en Privy Counsellor in de jaren 1701, 1708, 1714. Hij was al eerder gehuwd geweest met Mary Wynn, een dochter van Sir Richard Wynn, 4th Baronet, en had uit zijn eerste huwelijk meerdere kinderen. Uit het huwelijk van Robert en Albinia werden vier zoons en een dochter geboren.

In 1706 werd de echtgenoot van Albinia de titel Marquess of Lindsey verleend en in 1715 volgde de titel Duke of Ancaster and Kesteven. Naar aanleiding van deze hertogelijke titel gaf hij de beroemde architect Sir John Vanbrugh de opdracht om de barokke facade van Grimsthorpe Castle te ontwerpen.

In 1723 overleed de Hertog van Ancaster. Over hem werd gezegd, dat hij een knap persoon was, maar zich niet bezighield met staatszaken. Een ander schreef: “een fijne heer, heeft zowel humor als geleerdheid”, hoewel iemand vervolgens ook opmerkte: “Ik heb nooit een greintje van beide waargenomen.”

Zijn weduwe, The Dowager Duchess, hertrouwde James Douglas en overleed in 1745. Zij werd bijgezet in Chislehurst Church in Chislehurst in Kent, waar haar ouders woonden, en niet in Edenham Church bij haar eerste echtgenoot.

Het portret wordt getaxeerd op 3000-5000 euro.

Benieuwd naar wat er verder in deze twee veilingen aangeboden wordt? Kijk dan in de online catalogi van het Venduehuis in Den Haag op Venduehuis der Notarissen | Veilinghuis Den Haag en Venduehuis der Notarissen | Veilinghuis Den Haag

Benieuwd naar Grimsthorpe Castle? Kijk dan op https://www.grimsthorpe.co.uk/

Op zaterdag 20 mei jl. werd in de Theatinerkirche in München door Kardinaal Reinhard Marx, Aartsbisschop van München en Freising, het kerkelijk huwelijk voltrokken tussen Ludwig Prins v. Bayern en de Nederlands-Canadese Sophie Alexandra Evekink.

Z.K.H. Ludwig Heinrich Prins v. Bayern (40) is de oudste zoon van Z.K.H. Luitpold Prins v. Bayern en echtgenote Beatrix Prinses v. Bayern née Wiegand. In de toekomst zal hij het Hoofd worden van het Huis Beieren, dat tot in 1918 Koning van Beieren was.

Sophie Alexandra (32) werd geboren in Singapore en is de dochter van Dorus Evekink, die als lecturer aan de Maastricht School of Management werkzaam is. Haar moeder is de Canadese Veronica Taylor. De familie Evekink is terug te vinden in het Blauwe Boekje van het Nederland’s Patriciaat. Stamvader Peter Evekinck was aan het begin van de 18^e eeuw gemeensman en rentmeester van de stad Doetinchem. In latere generaties waren haar voorvaderen kooplieden. Haar grootvader Theodorus Evekink was makelaar in assurantiën en res. kapitein, terwijl haar overgrootvader mr. Theodorus Evekink kantonrechter in Deventer en president van de krijgsraad in Arnhem was.

Sophie Alexandra is onder meer werkzaam geweest voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken en voor de Verenigde Naties. Vanwege haar Nederlands-Canadese afkomst en haar huwelijk met het toekomstig Hoofd van het Huis Beieren werd er op haar sluier een tulp, een esdoornblad en een leeuw geborduurd. De sluier werd ontworpen door een Oekraïense ontwerper. De bruid droeg een familiediadeem met diamanten en saffieren (de kleuren van Beieren), dat toebehoord heeft aan de grootmoeder van Prins Ludwig: Prinses Irmingard v. Bayern, dochter van Prins Rupprecht, de laatste Kroonprins van Beieren.

Het huidige Hoofd van het Huis Beieren is Z.K.H. Hertog Franz v. Bayern. Deze organiseerde, vermoedelijk samen met zijn partner Dr. Thomas Greinwald, voor zijn opvolger in de verre toekomst de huwelijksreceptie op Schloss Nymphenburg.

Kasteel Rechteren in Dalfsen behoort tot de belangrijkste kastelen in Nederland. Er zijn in Nederland nog maar weinig kastelen waarvan de huidige bewoners afstammen van de allereerste in de bronnen vermelde eigenaren. De familie Van Rechteren Limpurg behoort niet alleen tot dit kleine, selecte gezelschap, maar is daarnaast ook de enige adellijke familie in Nederland die dezelfde naam draagt als hun stamslot. Hiermee behoort de familie overigens ook binnen de Europese adel tot een zeer select gezelschap, want er zijn nog maar weinig adellijke geslachten die in het bezit zijn van het stamslot van hun familie met dezelfde naam.

Door een huwelijk ergens in de jaren 1345-1347 kwamen de Van Rechterens, toen nog Van Hekeren geheten, door huwelijk met de erfdochter van Rechteren in het bezit van Rechteren. Dit huwelijk met Lutgart van Voorst was één van de vele succesvolle allianties in de familie, die het aanzien en het familiebezit zouden vergroten. Noemden hun nakomelingen zich aanvankelijk nog Van Hekeren genaamd van Rechteren, in latere eeuwen werd het Van Rechteren.

Een tweede belangrijk huwelijk voor de familienaam was in 1711: Joachim Hendrik Adolf Graaf van Rechteren (1687-1719) trad toen in het huwelijk met Amalia Alexandrina Frederica des H.R. Rijksgravin von Limpurg Speckfeld. Door dit huwelijk kreeg de familie rechten op een deel van het graafschap Limpurg-Speckfeld in het Heilige Roomse Rijk en wordt sindsdien tot de regerende families in Europa gerekend.

Op vrijdag 12 mei jl. vond er een bezoek aan kasteel Rechteren plaats, dat georganiseerd werd door de Nederlandse Kastelenstichting. Naast een rondleiding door Christiaan graaf van Rechteren Limpurg door het kasteel, was er ook een rondleiding in het park. Tijdens beide rondleidingen kregen de deelnemers onder meer te zien en te horen welke vernieuwingen en verbeteringen er tot stand zijn gebracht. Het maakt Rechteren tot een kasteel waar de geschiedenis levend blijft en tegelijk wordt vernieuwd.

Voor meer informatie over de Nederlandse Kastelenstichting en de excursies voor haar donateurs zie https://www.kastelen.nl/

Afgelopen donderdag vond in het sfeervolle Maltezerhuis van de Nederlandsche Balije der Souvereine Orde van Malta in Utrecht de boekpresentatie plaats van het eerste deel van een nieuwe état présent serie van het Nederland’s adelsboek, waarin de adellijke families met de beginletters A en B zijn opgenomen. Een historisch moment, omdat het laatste Rode Boekje in 2014 verscheen. Het leek even bijna alsof er geen nieuwe delen meer zouden verschijnen, omdat het Centraal Bureau voor Genealogie (CBG) om financiële redenen ging stoppen met deze serie.

Gelukkig was er jonkheer dr. ir. Tom Versélewel de Witt Hamer, die voorzitter was van de Raad van Toezicht van het CBG. Hij nam het initiatief en regelde dat er een stichting werd opgericht, de Stichting Uitgave Nederland’s Adelsboek, die de serie nu voortzet. Hij maakte ook afspraken met het Historisch Bureau De Clercq en Uitgeverij Verloren, die de uitgave verzorgen, en zorgde er voor dat het belangrijke archief van ca. 12 meter van het Nederland’s Adelsboek werd ondergebracht bij de Hoge Raad van Adel. Ook voor de laatste voorwaarde, de financiering, wist hij resultaat te boeken. De uitkomst van zijn inspanningen is dit nieuwste deeltje, waarbij zeker de grote inzet van de drie andere bestuursleden en de vrijwilligers genoemd moeten worden.

In zijn welkomstwoord noemde Tom de Witt Hamer hoe de nieuwe privacy wetgeving AVG voor problemen dreigde te zorgen. Moest er gewoon doorgegaan worden of kon er beter gestopt worden i.v.m. dreigende boetes? Mr. Ruud baron van Hövell tot Westerflier (1950-2022) kwam daarom het bestuur versterken, om dit te onderzoeken. Vanwege het historische en wetenschappelijke karakter van Nederland’s Adelsboek oordeelde de Autoriteit Persoonsgegevens uiteindelijk, dat er gebruik gemaakt zou kunnen worden van de zogenaamde ‘journalistieke vrijheid’ die opgenomen is in de AVG.

Daarna begon het werk voor de vrijwilligers om alle wijzigingen sinds de laatste uitgave in 1988 van deel A-Bl bij elkaar te krijgen. Voor de ene familie lukte dit makkelijker dan voor de andere en de zoektocht ging via internet, LinkedIn, Facebook of via persoonlijke contacten. Nieuwe problemen doken op, want de Wet op de Adeldom van 1994 heeft er voor gezorgd dat er binnen bepaalde gezinnen sommige kinderen wel van adel zijn en andere niet. En wat te doen met mensen die niet opgenomen wilden worden, of die bepaalde informatie op basis van de AVG niet vermeld wilden hebben? Het leidde tot situaties als gescheiden eerste partners, die niet vermeld zijn, maar ook tot zoons die nog snel in het huwelijk traden, omdat zij hun partner graag vermeld wilden hebben.

Nederlandse adel moderniseert
Ook al zal bovenstaand tussenkopje voor een aantal mensen misschien een gruwel zijn, maar dit deel van het Rode Boekje laat bij het doorlezen zien dat de Nederlandse adel met zijn tijd meegaat: er zijn zowel huwelijken en geregistreerde partnerschappen m/v, m/m als v/v in terug te vinden, maar er zijn ook veel ongehuwde edelen, waarbij tegenwoordig bij wijze van spreken een op een bierviltje geschreven relatie al voldoende is om in het Rode Boekje genoemd te worden. Naast geadopteerde kinderen wordt nu ook de familiegeschiedenis recht gedaan door buiten een huwelijk geboren kinderen op te nemen van voor de Wet op de Adeldom van 1994. Omdat deze wet geen terugwerkende kracht heeft (een historische fout, vindt AiN) hebben deze kinderen geen titel of predikaat en behoren dus niet tot de Nederlandse adel. Het vermelden van hun namen zal de velen die dit betreft zeker goed doen. Bijzonder is ook dat in enkele gevallen zelfs genoemd wordt, dat er nageslacht is van adellijke dames, die hun familienaam aan hun eigen kinderen hebben doorgegeven. AiN vindt dat een volgende stap zou kunnen zijn: vermeld deze niet-adellijke naamdragers cursief. Het geeft immers duidelijkheid over wie wel of niet recht heeft op een titel of een predikaat.

Prinselijke familie De Bourbon de Parme: de grote afwezige
In 1996 werden Carlos, Margarita, Jaime en Carolina de Bourbon de Parme, kinderen van H.K.H. Prinses Irene, als prins/prinses ingelijfd in de Nederlandse adel met het predicaat Koninklijke Hoogheid en in 1997 volgde de eerste opname van deze prinselijke familie in het Rode Boekje. In dit nieuwste deel ontbreekt de familie grotendeels. Wel opgenomen is Carlos prins de Bourbon de Parme, als Chef de Famille, en zijn eerstgeboren zoon, die buiten het huwelijk geboren werd. Deze Carlos junior kreeg bij K.B. van 3 mei 2018 de naam De Bourbon de Parme met de titel prins en het predicaat Koninklijke Hoogheid. Hij zal in de toekomst zijn vader als Chef de Famille van de prinselijke familie De Bourbon de Parme opvolgen, maar niet als Hoofd van de voormalig regerende hertogelijke tak van de Hertogen van Parma.

Magazine AiN: met de nu ontbrekende gegevens De Bourbon de Parme
En waarom de rest van deze familie niet vermeld wil worden? Daar kan op dit moment alleen naar gegist worden en het roept vragen op als: wilde men niet samen met Carlos junior vermeld worden? Voelt de familie zich boven de andere Nederlandse adellijke families verheven? Wij gaan voor u informeren! In één van de komende magazines van AiN volgt in iedere geval een état présent van de Nederlandse prinsen en prinsessen De Bourbon de Parme op basis van openbare bronnen en geheel AVG proof!

Blauwe Boekje van het Nederland’s Patriciaat
Binnenkort volgt op onze website meer informatie over het onlangs verschenen nieuwste deel. Dit is in uitvoering hetzelfde, alleen met de bekende blauwe buitenkant. Uitgever Thys VerLoren merkte op dat het uitgeven van beide series (‘historisch gezien zijn de Rode en Blauwe Boekjes zusjes van elkaar’) door dezelfde uitgever de uniformiteit bevordert. Ook al merkte hij op dat het Blauwe Boekje enkele millimeter groter was uitgevallen. Het deed één van de aanwezigen met veel humor opmerken: “Zij zullen het nodig hebben!”

Benieuwd geworden naar dit eerste deel van de nieuwe reeks van het Nederland’s Adelsboek? Kijk dan snel op deze website en bestel uw exemplaar vandaag nog bij Uitgeverij Verloren! Link: Nederland’s Adelsboek 99 état présent A-B (2023) (verloren.nl)

Voor meer informatie over het Rode Boekje van de Nederlandse adel en het Blauwe Boekje van het Nederland’s Patriciaat, kijk op https://blauweboekje.nl/familie_blauw_rood.php

 

Van 23 t/m 26 mei vindt er bij Bubb Kuyper Veilingen in Haarlem een grote veiling plaats van boeken, prenten, kaarten, documenten, enz. Lees hieronder het verhaal over de brief aan Willem Graaf Bentinck en de manuscripten uit de familie Van Sytzama, of kijk in de online catalogus voor wat er verder wordt aangeboden op https://www.bubbkuyper.com/index.php?option=com_virtuemart&view=category&virtuemart_category_id=424&virtuemart_manufacturer_id=0&Itemid=198

Lotnummer 78/2436 betreft een historisch gezien interessante brief uit 1749 van de Britse politicus Philip Yorke, 1st Earl of Hardwicke (1690-1764), aan Willem des H.R. Rijksgraaf Bentinck, heer van Rhoon en Pendrecht (1704-1774). De brief werd door de Graaf van Hardwicke meegegeven aan zijn twee zoons en hij vroeg in deze brief om hun bescherming door Graaf Bentinck. Willem Bentinck was een politicus en belangrijk adviseur van Stadhouder Willem IV. Hij was onder meer president van de Ridderschap van Holland, lid van de geheime Raad van de Prinses-Gouvernante en ondernam als diplomaat verschillende missies naar Engeland, Denemarken, Aken en Wenen. Hij huwde Charlotte Sophie des H.R. Rijksgravin von Aldenburg (1715-1800) en haar leven is kleurrijk beschreven door Hella Haasse in ‘Mevrouw Bentinck. Onverenigbaarheid van karakter & De groten der aarde’.

Graaf van Hardwicke feliciteert hem in deze brief met zijn succes, speciaal met de ‘happy Conclusion of that Peace, which we now enjoy’. Waarschijnlijk betreft dit een verwijzing naar de Vrede van Aken (1748), waarbij o.a. Frankrijk zich terugtrok uit de Republiek. Hij spreekt ook het Engelse vertrouwen in Bentinck uit ten aanzien van de Nederlandse financiën. Vijf andere brieven aan Willem Bentinck maken ook deel uit van dit lotnummer.

De brieven worden getaxeerd op 100-150 euro.

Lotnummer 78/2411 betreft 14 manuscripten uit de Friese adellijke familie Van Sytzama uit de periode 1714-1833. Dit lot bevat o.a. een verlenging van het verlof namens vaandrig Fecco Dominicus van Sytzama (1714), 2 stamkaarten voor hem (1720) en zijn vrouw Anna Clant (1732), een brief van J.W. van Ayta aan zijn neef luitenant-colonel F.D. baron van Sytzama, die zich verontschuldigt voor het transport van een van zijn officiersbagagekoffers (1744), een koopakte namens Maurits Pico Diederik van Sytzama (1786) en een kopie van het testament van C.M. van Heemstra, weduwe van dezelfde (1796). Andere genoemde personen: Douwe Jan Andries van Sytzama, Johannes Galenus baron van Sytzama en Henri baron van Sytzama.

De 14 manuscripten worden getaxeerd op 150-200 euro.

Benieuwd naar wat er verder op deze veiling bij Bubb Kuyper Veilingen in Haarlem aangeboden wordt? Kijk dan in de online catalogus https://www.bubbkuyper.com/index.php?option=com_virtuemart&view=category&virtuemart_category_id=424&virtuemart_manufacturer_id=0&Itemid=198

Afgelopen week werd bekend dat de vertegenwoordigers van het House of Lords, de Britse Eerste Kamer, niet in business suit hoeven te komen in Westminster Abbey, maar desgewenst in ceremonieel tenue mogen verschijnen; het zal dus dringen zijn geweest bij de stomerij in de afgelopen dagen. Bij de kroning in 1953 van Koningin Elizabeth II ging dit vergezeld van een ‘coronet’. Iedere titel heeft zijn eigen rangkroon en aan het aantal bladeren en parels is te zien of het gaat om de titel Duke, Marquess, Earl, Viscount of Baron. In het onderstaande filmpje kunt u het moment van de kroning van Koningin Elizabeth terugzien, met op de achtergrond de leden van het House of Lords die hun ‘coronet’ opzetten.

Magazine stichting Adel in Nederland: kroningsuitgave
In een speciale uitgave van het digitale magazine van de stichting Adel in Nederland ter gelegenheid van de kroning van Koning Charles III wordt uitgebreid ingegaan op de banden tussen de Nederlandse en de Britse adel. Speciale aandacht hierbij is er voor de graven Van Reede van kasteel Amerongen, die de titels Earl of Athlone en Baron of Aughrim hadden. Op kasteel Amerongen wordt nog steeds de ‘coronet’ bewaard van graaf Van Reede, 7th Earl of Athlone, die waarschijnlijk aanwezig is geweest bij de kroning van Koning George IV op 19 juli 1821 in Westminster Abbey.

Wilt u deze ‘coronet’ zelf zien? Bezoek dan kasteel Amerongen! Link: https://www.kasteelamerongen.nl/

Op zaterdag 27 mei is het weer zover en dan zal voor de negende keer het Tulpenbal georganiseerd worden in een weekend vol activiteiten. Dit keer is als locatie gekozen voor de grote zaal in het Grand Hotel Krasnapolsky in Amsterdam. Hier zullen gasten uit binnen- en buitenland, van adel en niet van adel zich verzamelen voor een feestelijke avond in stijl en met traditie, maar tegelijk is er ook een ongedwongen sfeer en mogelijkheid om oude bekenden te ontmoeten en nieuwe vriendschappen te sluiten.

Programma & Kaartverkoop
Naast het bal op zaterdag 27 mei zijn er in dit weekend meer activiteiten. Er is op vrijdag een Pre-Party in de Koninklijke Industrieele Grote Club, op zaterdagmiddag is er een surprise tocht met lunch en op zondag is het Ascot Day op de Polo Club Wassenaar.

Benieuwd naar meer informatie en kaarten online bestellen? Wees dan snel, want de laatste weken van de kaartverkoop zijn ingegaan! Link: https://www.tulipsball.com

 

Zaterdag 6 mei is de Kroning in Westminster Abbey van Koning Charles III. Hierbij zullen eeuwenoude tradities een belangrijke rol spelen, maar de Britse adel zal grotendeels niet aanwezig zijn en hun traditionele rol is verdwenen. In het verleden was het zo dat de ‘peers’, de dragers van de erfelijke titels Duke (hertog), Marquess (markies), Earl (graaf), Viscount (burggraaf) en Baron erfelijk zitting hadden in The House of Lords, de Britse Eerste Kamer. Als leden van het parlement waren zij daarom ook aanwezig bij de Kroningen.

In 1999 ging  The House of Lords Act echter in en verviel het erfelijk lidmaatschap voor deze ‘peers’. Tegenwoordig bestaat het grootste deel van het House of Lords uit ‘life peers’, dit zijn edelen die hun adellijke titel vanwege verdiensten hebben gekregen, maar waarvan de titel niet-erfelijk is en die dus niet doorgegeven kan worden aan hun oudste zoon. Na het overlijden van een ‘life peer’ keert zijn titel terug naar de Kroon en komt zijn zetel in het House of Lords beschikbaar voor een nieuwe ‘life peer’.

Van de ongeveer 800 leden van het House of Lords behoren er nu nog maar 75 tot de erfelijke Britse adel. Deze hebben hun zetel niet door erfopvolging gekregen, maar deze worden door hun standgenoten onderling uit de erfelijke Britse adel gekozen. In 1953 waren er nog circa 8000 genodigden in Westminster Abbey bij de Kroning van Koning Elizabeth, maar nu zullen dat er ongeveer 2000 zijn. Het lijkt erop dat het House of Lords dus niet in zijn geheel aanwezig zal zijn, maar met een vertegenwoordiging.

Coronets
Bij de Kroning in 1953 was het een spectaculair gezicht: op het moment dat Koningin Elizabeth gekroond werd, plaatsten alle aanwezige ‘peers’ hun ‘coronet’ op hun hoofd. Een ‘coronet’ is een rangkroon en aan het aantal bladeren en parels kan men zien welke titel de drager heeft. Deze ‘coronet’ werd alleen gedragen ter gelegenheid van een Kroning. Verder werd (en wordt!) deze bv. afgebeeld op portretten om de adellijke afkomst te benadrukken en de titel te symboliseren.

Na de Kroning vond in 1953 de eedsaflegging van de ‘peers’ plaats. De ‘senior peer’, de oudste titel van iedere rang, kwam naar voren, nam zijn coronet af en knielde voor de Koningin. Hetzelfde deden zijn collega titeldragers op hun plek in Westminster Abbey. Als eerste kwamen de Dukes aan de beurt en de Duke of Norfolk legde de volgende eed af: Bernard Duke of Norfolk do become your liege man of life and limb, and of earthly worship; and faith and truth I will bear unto you, to live and die, against all manner of folks. So help me God. Vervolgens stond de hertog op, net als de andere hertogen, en zij plaatsten hun coronet op hun hoofden. Hierna herhaalde hetzelfde ritueel zich bij de markiezen, graven, burggraven en baronnen.

24 hertogen
Drie leden van de Koninklijke Familie hadden in 1953 de titel hertog: de Duke of Edinburgh, echtgenoot van Koningin Elizabeth, en haar ooms de Dukes of Kent en Gloucester. Daarnaast waren er 27 niet-koninklijke hertogen. Inmiddels is de titel Duke of Leeds (1963), Newcastle (1988) en Portland (1990) uitgestorven, ook al leven de Earls of Portland voort. Nog steeds is één van de rijkste Britten een hertog: de Duke of Westminster. Samen bezitten de hertogen meer dan 400.000 hectare grond (ter vergelijking: de provincie Utrecht is ongeveer 150.000 hectare groot).

Een aantal van de grootste historische huizen in Groot Brittanië wordt nog steeds bewoond door hertogen: Chatsworth (Duke of Devonshire), Blenheim Palace (Duke of Marlborough), Woburn Abbey (Duke of Bedford), Arundel Castle (Duke of Norfolk), Alnwick Castle (Duke of Northumberland), Badminton House (Duke of Beaufort), Goodwood House (Duke of Richmond & Gordon), Inveraray Castle (Duke of Argyll), Floors Castle (Duke of Roxburghe en Belvoir Castle (Duke of Rutland). De Duke of Buccleuch & Queensberry bezit zelfs meerde grote historische huizen, waaronder Boughton House en Drumlanrig Castle. En dan noemen we de kleinere landhuizen en kastelen nog niet eens. Het zijn de uitzonderingen bij de hertogen die geen land of historische huizen bezitten.

Not amused
Toch zijn er maar enkele hertogen uitgenodigd en de Duke of Rutland liet weten, dat hij niet echt begreep waarom niet, terwijl zijn familie al zo’n 1000 jaar de monarchie steunt. Ook andere ‘peers’ ‘are not amused’ en betreuren de breuk met deze traditie. Op dit moment is de aanwezigheid van twee hertogen bekend: Edward William Fitzalan-Howard, 18th Duke of Norfolk, die de oudste niet-koninklijke hertogelijke titel heeft en daarmee de ‘premier duke’ is, en Richard Walter John Montagu Douglas Scott, 10th Duke of Buccleuch and 12th Duke of Queensberry, die High Steward van Westminster Abbey is en eigenaar van ongeveer 88.000 hectare land in Schotland (het is nog niet bevestigd of de Duke of Buccleuch i.v.m. het overlijden van zijn echtgenote op 30 april jl. aan- of afwezig zal zijn). De Duke of Norfolk heeft als Earl Marshal een erfelijke officiële functie en organiseert onder meer de begrafenissen en kroningen. De Duke of Buccleuch & Queensberry zal de scepter Westminster Abbey binnendragen. Verder is bekend dat in ieder geval de 7th Marquess of Cholmondeley als lord-in-waiting aanwezig zal zijn en de 7th Baron Carrington als Lord Great Chamberlain. Lord Oliver Cholmondeley (2009), zoon van voornoemde markies, zal één van de 8 ere-pages zijn.